Trudne zadanie 🙂 Babcia i dziadek kochają wnuki najbardziej na świecie! Naturalne wydaje się, że chcą im dogodzić. Nie bez podstawy mówi się o tym, że rodzice są od wychowania, dziadkowie od rozpieszczania. Cukier na patyku, czy w formie misia jest łatwo dostępny, kolorowy i szeleszczący – co przekona już najmłodsze dzieci. Jak przekonać dziadków, by nie dawali dziecku słodyczy, skoro dzieci je lubią?

Niestety wciąż jesteśmy więźniami stereotypowego myślenia:

• Dziecko lubi słodycze (z pewnością nie lubi warzyw)
• Dziecko ma prawo do dzieciństwa, a szczęśliwe dzieciństwo bez słodyczy jest wykluczone
• Cukier krzepi
• Kiedyś jedliśmy słodycze i żyjemy
• Dzisiaj to już się przesadza z tym bezstresowym wychowaniem i jedzeniem
• Jak mogę przyjść do wnuczka/i z pustymi rękami?

I tak można by wymieniać bez końca…

Powiedzmy sobie szczerze… dzieci lubią słodycze. Ewolucja wyposażyła nas lata temu w rozmaite kubki smakowe, przy czym naturalnie preferowany jest słodki. Węglowodany to też podstawowe źródło energii. Tyle, że kiedyś słodkie było:

• mleko mamy – które w dodatku kojarzy się z bliskością, bezpieczeństwem, ciepłem i wszystkim co najlepsze. Smak ma lekko słodki.
• Owoce – naturalnie słodkie, przy tym bogate w witaminy, błonnik i wszystko to, czego potrzebuje nasz organizm dla zdrowia
• Mleko krowie, kozie – z naturalnym cukrem, laktozą

Ewolucja nie nadąża za producentami… to byłoby trudne, niestety. I to nas trochę pogrąża. Słodkie są nie tylko słodycze, ale też jogurty (zwłaszcza te dedykowane dzieciom), kakao-podobne cukrowe napoje, czy „zdrowe płatki” śniadaniowe (dla dzieci, a nawet takie nazwane fitness!). I tak atakowani cukrem, dajemy się omamić. Cukru w diecie dziecka jest zdecydowanie za dużo.

Świadomi rodzice, których jest na szczęście coraz więcej, starają się ograniczyć ilość cukru w diecie maluszka. Dziadkowie nie koniecznie rozumieją ich dziwne podejście. I zaczyna się wojna…

Zatem jak przekonać dziadków, by nie dawali dziecku słodyczy?

Jak wpłynąć na nich, żeby nie przychodzili z reklamówką słodyczy? Co zrobić, by w czasie Waszych odwiedzin stół nie uginał się od cukru w różnych kolorach?

1. Siła argumentów, nie argument siły 🙂 Nie mam na myśli rękoczynów, ale straszenie: „Nie dam Ci dziecka, bo nakarmisz go śmieciami”, „to nie będziemy przychodzić”, „nie zabierzesz go sama na spacer”… Nawet kiedy marzysz, o krótkiej chwili wytchnienia. Straszenie raczej nie pomoże. Oczywiście możesz ograniczyć kontakt z dziadkami do kilku razy w roku… ale nie o to chodzi. Wnuki potrzebują dziadków! O ile mają to szczęście, że mogą mieć z nimi kontakt, jest to bezcenne! To jest wielka miłość, przywiązanie, budowanie zdrowych rodzinnych relacji. Dlatego nie polecamy takiego sposobu.
2. Okaż zrozumienie. Jeśli nie zaczniesz od tego, a od swoich mocnych argumentów, może się skończyć na kłótni i oczywiście braku zmian w myśleniu. Rozumiem, że chcesz mu coś kupić, przecież go kochasz. Wiem, że chcesz dla niego dobrze, babcia nigdy nie chce źle dla wnuka. Wiem, że chcesz sprawić mu radość i wydaje Ci się to dobry sposób. To pierwszy krok, by oporny człowiek otworzył się na słuchanie.
3. Chcę, żeby Jaś kochał Cię za zabawy, fajne pomysły, które masz, za to że jest taka dobra, ciepła. Nie chcę, by kojarzył Cię ze słodyczami. Jeśli nauczy się, że przychodzisz z reklamówką cukru w różnej postaci, właśnie na to będzie czekał, tego oczekiwał bardziej niż Ciebie…
4. Nazwij rzeczy po imieniu. Nikt nie kupuje dziecku słodyczy by je utuczyć, skazać na próchnicę, cukrzycę typu II i całe zło tego świata. Może nawet babcia kupuje słodycze dla dzieci? Tak, są nawet zbożowe kapki, o zgrozo, stworzone dla dzieci. O zgrozo, nawet we współpracy z IMiD! Dlatego przeczytaj głośno i wyraźnie skład produktu – oczy dziadków mogą nie dopatrzyć, że podstawowym składnikiem jest cukier, a uzupełnieniem sztuczne barwniki, aromaty. Za to z pewnością dotrze do nich informacja, o porcji wapnia, witamin i innych wspaniałości… Niestety, producenci wiedzą co robią.
5. Zrób quiz. Dużą czcionką wydrukuj skład produktu, wraz z zawartością cukru w łyżeczkach i zapytaj, co się pod tym kryje. Zawartość węglowodanów, w tym cukrów, znajdziesz w tabeli wartości odżywczych. Cukry to również naturalnie występująca laktoza w produktach mlecznych, czy fruktoza z owoców, ale nie musimy się tym przejmować 😉 Pozwoli to pokazać ile łyżeczek cukru dziecko zjada bez użycia cukierniczki. 1 łyżeczka = 5 gramów.
6. Poinformuj, o konsekwencjach jedzenia cukru. Nie tych długoterminowych w postaci chorób, często nie umiemy myśleć tak do przodu (odkładasz codziennie na emeryturę?).

– Nie zje zupki, czy obiadu – a na tym dziadkom  zazwyczaj zależy.

– Zepsują mu się ząbki, a nie chce żeby miał problemy, jak inne dzieci.

– Jest nadmiernie pobudzony po słodyczach, a chcę, żebyśmy mieli przyjemny dzień.

Krótkoterminowe efekty zazwyczaj przemawiają lepiej. Te długoterminowe możesz podać w następnej kolejności.

7. Zrób listę jedzeniowych produktów, które można dać dziecku (czasem, bo podkreślamy, nie trzeba przynosić nic poza swoją radością i uśmiechem i chęcią do zabawy). Owoce świeże, owoce suszone, jogurt naturalny, czy orzechy… Pojawiają się też powoli słodycze o dobrym składzie – zrób spis, nawet ze zdjęciem i daj babci przyzwolenie.
8. Podaj przepisy na zdrowe słodycze.  Chcesz rozpieszczać, nie ma sprawy, byle zdrowo 😉 Niejedna babcia wysili się, by przygotować coś specjalnego. Jeśli podasz konkretne receptury jest duża szansa, że podasz dziecku bez wyrzutów sumienia, zatem będzie zadowolone, a babcia dumna. Może zdrowe słodycze zagoszczą na stałe w ich menu? Ciasto marchewkowe, domowe rafalello i inne smakołyki czekają 🙂
9. Zrób listę nie-jedzeniowych drobiazgów, które sprawią dziecku więcej radości: naklejki, kolorowanki, bibuła, a może koraliki? Wiele zależy od wieku dziecka, ale zawsze znajdzie się niedroga rzecz, która wywoła szeroki uśmiech.
10. Zrób zdjęcie uśmiechniętego dziecka z czymś zdrowym i wytłumacz, że cukier nie czyni go szczęśliwszym, a żelek nie jest jedynym sposobem na uśmiech dziecka. Zwłaszcza widok niemowlęcia w warzywno-owocowym raju, ufajdanego od stóp do głów i szeroko uśmiechniętego powali nawet najbardziej opornego „przeciwnika”. Przekonaj, że jeśli najpierw nauczy się słodkiego, nie będzie chciało jeść zdrowych obiadów u babci.
11. Sama zdrowo ugość dziadków. Tak zostałam tak ugoszczona przez koleżankę, przy kawie 🙂 Kiedy dziecko sięgało do stołu, mogłam tylko powiedzieć: Smacznego! Każdą babcię ucieszy, gdy nie będziesz się czepiać dziecka i będzie mogła się cieszyć jak wnuczek je. Dając dobry przykład możesz sprawić, że zrobi podobnie. 
12. I uwaga: bieganie z cukierkiem, lizakiem, czy owocem jest niebezpieczne. Jak babcia sobie poradzi, gdy dziecko się zakrztusi w trakcie zabawy? Uczymy dziecko gryzienia, najlepiej już od początku rozszerzania diety (po 6-tym miesiącu), ale zawsze przy stoliku, kiedy siedzi. Nigdy nie podajemy nic, kiedy się bawi, czy jest zajęty bajką w telewizji. Dlatego cukierki na stole mogą stanowić zagrożenie.

Przeczytaj jak przekonać dziadków, by nie dawali dziecku słodyczy i podziel się z innymi świadomymi mamami 😉 Podaj nam swoje sposoby w komentarzu. Podzielcie się, by pomóc innym mamom, a także nam zmieniać świat 🙂 Czy u Was też był to problem?